Het was zondagmiddag 18 december. Daar zaten we weer in een kerk. Achterin op het altaar. Voor ons koren, achter ons het kruis. Het kan minder. De koren ontnamen ons het zicht op het publiek. Maar wat we hoorden aan koorzang, enthousiast applaus en achteraf aan het commentaar moet het een mooie middag zijn geweest.
We speelden in de Mariakerk aan de Deurningerstraat. Samen met Het Enschede’s Mannenkoor, het Christelijk Mannenkoor Glanerbrug, het Enschede’s Dameskoor en MGV Cacilia 1895 uit het Sauerland werd het een muzikale marathon. Niet dat iemand daar last van had, want ik zag geen mensen weggaan en ik verveelde me geen moment. Het kan niet anders dat de toehoorders kerstsfeer opsnoven en goed voorbereid de kerstdagen ingingen.
Nooit gedacht dat er zo’n mooie concertlocatie in de onmiddellijke nabijheid van ons oefenlokaal Het Trefpunt aan de Spechtstraat staat. Een prachtige akoestiek, een mooi, sfeervol gebouw en puike gastheren. Dit smaakt naar meer en ik kan me goed voorstellen dat onze fanfare vaker gebruik gaat maken van het gebouw.
Vergun me een minpuntje. Het contact met het publiek bleef zoals gezegd beperkt tot zwaaien van uit de verte naar bekenden, even een kopje koffie drinken en bij de uitgang een bekende begroeten. Dat is jammer, maar we speelden desondanks onze kerstmuziek met bravour en slingerden onze noten de mooie ruimte in. In zo’n omgeving, in de kersttijd, met koren die echt kunnen zingen, is ons korps meer dan op z’n plaats. Onze blazers blazen nog twee keer kerstmuziek. Dan is het klaar, op naar volgend jaar voor weer een Stille Nacht.
