Tachtig punten. Het is goed genoeg, een eerste prijs. Maar toch… De deelname aan het concours in Enschede levert gemengde gevoelens op. Had er meer ingezeten? Hoe dan? En kun je in een volstrekte inspiratieloze omgeving eigenlijk wel tot goede resultaten komen? ‘s Morgens om half elf spelen in een vrijwel lege concertzaal met een jury op grote afstand, inspireert niet echt. Wat blijft is de zucht van verlichting en de beloning na een intensieve voorbereiding op de drie stukken die we speelden. Al blijft het de vraag of dat voldoende is om een volgende keer weer mee te doen. Voorlopig even niet.
